کــــلــبه تــنــهایــی مــا

بسیاری از ما هیچ گاه تحقق رویاهای‎مان را ندیده‎ایم. رویاهایمان به جای اوج گرفتن و پرواز در میان ابرها، مانند هواپیمایی آسیب دیده و معیوب به آشیانه خود باز می‎گردند.

طی مسیر زندگی، من ۵ دلیل نرسیدن به رویاها را شناخته‎ام:

ما توسط دیگران دلسرد شده‎ایم

ما خلبان رویاهای‎مان هستیم و نمی‎توانیم آن را به دیگران واگذار کنیم. افرادی که رویاهای‎شان را دنبال نمی‎کنند از این‎که ما دنبال رویاهای‎مان هستیم خشمگین می‎شوند. چنین افرادی وقتی موفقیت ما را ببینند احساس بی‎کفایتی می‎کنند، بنابراین سعی می‎کنند جلوی پیشرفت ما را بگیرند.

اگر به صداهای بیرونی گوش دهیم، در واقع اجازه داده‎ایم، رویاهای‎مان ربوده شوند. در برخی موارد، دیگران کاری می‎کنند که به توانایی‎های خود شک کنیم و به این وسیله محدودیت‎هایی برای ما ایجاد می‎کنند. وقتی با طوفانی از انتقادات مواجه شدیم باید کنترل اوضاع را به دست بگیریم تا به وسیله دیگران ضربه نخوریم.

عادت می‎کنیم که به حد متوسط اکتفا کنیم

حد متوسط معمولا معقول به نظر می‎رسد. داشتن خواسته‎های استثنایی، مستلزم تلاش بیشتر، داشتن انگیزه پایدار و نظمی غیرمعمول است. وقتی برای به اوج رساندن آرزوهای‎مان تلاش می‎کنیم باید بر نیروهای مخالف غلبه کنیم. شرایط زندگی مانند نیروی جاذبه سعی دارد رویاهای ما را به حد معمول برساند تا به حد متوسط اکتفا کنیم.

بسیاری از ما بهای غلبه رویاهای‎مان بر نیروهای مخالف را نمی‎پردازیم. ممکن است با انگیزه شروع کنیم، اما پس از مدتی خسته شویم. اگرچه قصد دست کشیدن از رویاهای‎مان را نداریم، اما شروع به سازش می‎کنیم. در طول زمان، زندگی ما پیش پا افتاده‎تر می‎شود و رویاهای‎مان از ما دور می‎شوند.

یأس‎ها و آسیب‎هایی که در گذشته متحمل شده‎ایم به ما لطمه می‎زنند

در فیلم تاپ‎گان، تام کروز نقش ماوریک، جوان با استعداد و خودشیفته‎ای را بازی می‎کرد که رویایش این بود که اولین خلبان در ارتش ایالات متحده باشد. ماوریک در صحنه آغاز فیلم طی یک عملیات هوایی، توانایی خود را در پرواز به نمایش می‎گذارد و از او برای آموزش دیدن در نیروی هوایی ارتش دعوت می‎شود. در اواسط فیلم، هواپیمایش سقوط می‎کند و دوست و همکارش را از دست می‎دهد.

ماوریک اگرچه در این حادثه تقصیری نداشت اما خاطره دردناک آن حادثه در ذهنش باقی می‎ماند. به دلیل کشمکش‎های ذهنی که داشت برای به دست آزردن ثبات ذهنی از رویایش دست می‎کشد. اما سرانجام دوباره تصمیم می‎گیرد به پرواز ادامه دهد.

خیلی از ما، مانند ماوریک با خاطره‎ای تلخ در زندگی دست و پنجه نرم می‎کنیم. مثلا ممکن است این خاطره تلخ شکست در کسب و کاری باشد که آن را قبلا شروع کرده‎ایم؛ یا اخراج شدن از یک پست مدیریتی باشد. یاس شکافی‎ست بین انتظارات و واقعیت‎ها که همه ما آن را تجربه کرده‎ایم. شکست قسمت اجتناب‎ناپذیری از زندگی ماست، اما اگر بخواهیم به رویاهای‎مان دست یابیم باید مانند ماوریک باید با شجاعت در مقابل گذشته سخت‎مان بایستیم.

اعتماد به نفس کافی برای پی‎گیری رویاهایمان را نداریم

رویاها آسیب پذیرند و از هر طرف ممکن است از جنبه‎های مختلف تحت تاثیر قرار گیرند. به این ترتیب، باید با اعتماد به نفس زیاد آن‎ها را تقویت کرد.

در زمان آملیا ارهارت، خلبانی برای زنان مرسوم نبود. اگر او اعتماد به نفس نداشت، حتی نمی‎توانست آرزوی خلبان شدن هم داشته باشد. در عوض، ارهارت با اطمینان رویاهایش را دنبال کرد و سرانجام توانست آرزویش را محقق سازد و مشهور شود.

در رویاهای‎مان از تخیل استفاده نمی‎کنیم

انسان برای هزاران سال به صورت زمینی، روی پاهایش، با اسب و کالسکه، لوکوموتیو و سرانجام ماشین سفر کرد. به لطف رویاپردازی اوریل و ویلبر رایت ما ‎می‎توانیم ساعت‎ها برفراز اقیانوس‎ها پرواز کنیم. برادران خیال‎پرداز بر تمسخرها و تردیدهای دور و برشان در مورد پرواز انسان غلبه کردند و باور جهانی را تغییر دادند.

بسیاری از ما نقش‎های جزیی در زندگی بازی می‎کنیم؛ چون به خودمان اجازه رویاپردازی نمی‎دهیم. خود را در دام واقعیات گرفتار می‎کنیم و هرگز جرات نمی‎کنیم پای‎مان را فراتر از چیزهایی که دیده‎ایم بگذاریم. تخیل با نشان دادن چشم‎اندازی فراتر از زندگی کنونی، ما را از حد متوسط ارتقا می‎دهد. رویاها با انرژی که به ما می‎دهند ما را به سمت بهترین‎ها سوق می‎دهند.

هیچ گاه از رویاپردازی برای تحقق بهترین‎ها در زندگی خود دست برندارید.